Για να αποφύγουν τον Οθωμανικό έλεγχο και την εκθετική πρόοδο του ισλαμισμού στην Αφρική, επέλεξαν μια στρατηγική πλάγιας σκέψης. Αυτή έγινε πραγματικότητα μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης αφού δεν υπήρχε πια πέρασμα εντός της Μεσογείου. Έτσι η πολιτική, η θρησκεία και το εμπόριο αποτέλεσαν ένα στρατηγικό μείγμα για το μέλλον μόνο που αυτό θα δημιουργούσε μια τρίτη πληγή για την Αφρική αφού και πάλι θα έπρεπε να υποστεί τη σκλαβοσύνη. Μετά την βαρβαρότητα της Ηπείρου στη συνέχεια της Ανατολής ήρθε και αυτή της Δύσης. Έτσι η πράξη που είχε γίνει θλιβερή παράδοση, ενισχύθηκε με έμμεσο τρόπο λόγω εξωτερικού. Έτσι η πληγή μεγάλωσε και για την Ανθρωπότητα.