Η γραφή είχε απαγορευτεί.
Οι περισσότεροι πίστευαν
ότι δεν μπορούσε να μεταδώσει
τις παραδοσιακές γνώσεις
διότι σε σχέση με τον λόγο
είναι νεκρή
και παραμένει αιώνια η ίδια
έτσι δεν μπορούσε να εξελιχθεί.
Υπήρχε όμως ένας Δρυΐδης που έγραφε.
Και αυτός άλλαξε την ιστορία
που δεν είχε γραφτεί.
Χρησιμοποιούσε ένα αλφάβητο
αποτελούμενο από είκοσι γράμματα
κι επειδή ζούσε με τους αιώνες
αξιοποίησε τη γραφή
πάνω στις πέτρες
για να μην ξεχαστούν
οι θρύλοι και οι ήρωες
που είχαν διασχίσει τον χρόνο.
Έτσι άρχισε να λαξεύει
την πρώτη αόρατη σκυτάλη.