Ενώ το ισόγειο δεν είχε αλλάξει, το έβλεπαν πια εντελώς διαφορετικά. Είχε μείνει μέσα στη Σπανιοθήκη μόνο η κυρία με τη μάσκα. Όλα φαινόντουσαν κανονικά. Μάλιστα πρόσεξαν ότι δεν κρατούσε το μαγικό της ραβδί κι όταν έκρυψαν διακριτικά τα δικά τους, κατάλαβε πως είχαν καταλάβει ότι ήταν απαραίτητο για τα νέα δεδομένα. Έκαναν σαν να ήταν απλοί πελάτες. Τους έδειξε ένα ισημερινό ηλιακό ρολόι. Κάτι ήθελε να τους πει με αυτόν τον τρόπο και περίμεναν την συνέχεια. Δεν πρόλαβαν όμως γιατί κάποιος μπήκε μέσα που ήθελε ένα διακοσμητικό αντικείμενο χωρίς όμως να έχει προσέξει τον χώρο. Δεν του άρεσε απολύτως τίποτα και έφυγε θυμωμένος γιατί δεν είχε βρει τι ήθελε.
– Οι ανάγκες της κοινωνίας…
– Τι ήθελε;
– Το κενό…
-Τότε το πήρε μαζί του!
– Τι λέγαμε;
– Για το ηλιακό…
– Την είδατε λοιπόν…
– Ναι!