Η Σπανιοθήκη ζούσε με τις εποχές
γι’ αυτό έδινε σημασία στους δημιουργούς
στα ευρήματά τους, στις εφευρέσεις τους και στις ανακαλύψεις τους.
Τα αντικείμενα της Σπανιοθήκης αποτελούσαν προετοιμασία
για τα κείμενα της Βιβλιοθήκης.
Πίσω από ένα αντικείμενο υπήρχε ολόκληρο έργο
ή ακόμα και κόσμος.
Αλλά ήταν σπάνιοι αυτοί που το καταλάβαιναν.
Έτσι όλα τα αντικείμενα δεν είχαν την ίδια πέραση.
Αλλά η μουσική της Σπανιοθήκης ήταν πάντα κλασσική
οι εποχές του έτους δεν ήταν οι εποχές του Χρόνου
οι πρώτες ήταν μία επανάληψη
οι δεύτερες πάντα μία καινοτομία.
Οι Δίκαιοι ζούσαν τις επαναλήψεις των εποχών.
Ο Χαμαιλέοντες ζούσαν τις καινοτομίες των άλλων εποχών.
Σιγά σιγά καταλάβαιναν γιατί υπήρχε τόσο μίσος
εκ μέρους των καταστροφέων.
Κάθε ίχνος εποχής, κάθε εφεύρεση
αποτελούσε μία αμφισβήτηση του ακίνητου παρόντος.
Και δεν ήθελαν να μαθευτεί αυτή η γνώση
από τα άτομα της κοινωνίας
για να παραμείνουν σκλάβοι.