Το άνοιγμα του ξύλινου κουτιού τους ξάφνιασε, γιατί ήταν από μόνο του ένα αίνιγμα.
Άνηκε σε αυτά τα μυστικά.
Πάνω του υπήρχε μια εικόνα.
Πιο συγκεκριμένα ήταν μια μινιατούρα της Αναγέννησης. Ήταν η χαρά του φοίνικα.
Φαινομενικά ήταν όντως της εποχής.
Αλλά η στάση δεν ήταν μόνο μιας περιοχής.
Και αυτή ήταν η πρώτη έκπληξη.
Το ξύλινο κουτί δεν άνοιγε μόνο με μια κίνηση.
Ούτε μόνο με τα δάχτυλα.
Γι’ αυτό είχε μιλήσει για τα μαγικά ραβδιά.
Μάλιστα έπρεπε να λειτουργήσουν
και τα δύο μαζί
για να βρεθεί
η λύση.
Χρειαζόταν 31 κινήσεις.
Με τη βοήθεια των δύο.
Αυτό έπρεπε.
Αυτό έγινε.