Φάνηκε ένα φως.
Ήταν όλο και πιο έντονο.
Ήταν ο ίδιος ο ουρανός.
Είχαν αλλάξει εποχή.
Είχαν πάρει την κλωστή. 
Το πλάγιο τραίνο.
Ήταν στο σπάνιο μετρό.
Ενώ η διαδρομή διαρκούσε 2 λεπτά
τους φάνηκε μία αιωνιότητα.
Βγήκαν έξω και αντίκρισαν τη Βασιλική
της Παλιάς Αγοράς.
Δεν σταμάτησαν όμως.
Περπάτησαν διαγώνια μέσα στην αυλή της
κι έφτασαν στην άκρη
για να δουν τη θέα.
Ήταν το πιο πολύτιμο δώρο.
Από εκεί έβλεπαν και την εκκλησία
του Αγίου Ιωάννη.
Τα είχαν καταφέρει.
Την ώρα που αγκαλιάστηκαν
είδαν τον Φοίνικα.