Αν η επιθυμία είναι άρνηση αγάπης, τι θα επιθυμούσες; Το να θέλεις το άλλο που δεν έχεις είναι απόρριψη του άλλου που έχεις; Το να επιθυμείς τον Βαραββά, δεν είναι ότι μισείς τον άλλο; Και ο Ιούδας, αν έδωσε το φιλί, δεν είναι επειδή επιθυμούσε μια αντιπαράθεση με τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους; Έτσι βλέπεις ότι η επιθυμία είναι μια μορφή άρνησης της αγάπης. Μπορείς να την ονομάσεις και πειρασμό κατ’ ευφημισμό, αλλά η ουσία παραμένει η ίδια. Μην την περιορίζεις λοιπόν με το θέμα της μοιχείας, γιατί αυτό είναι ενδεικτικό μιας τάσης αλλά δεν εκφράζει την ολότητα του προβλήματος. Και δεν είναι ανάγκη να αναφερθείς άμεσα στη λογική του πρώτου τύπου, για να καταλάβεις ότι ένα αντιπαράδειγμα επαρκεί για να ακυρώσει μια θεωρία. Έτσι θα καταλάβεις ότι όσοι ζηλεύουν τη σχέση που έχει η καλόγρια με το θείο, επιθυμούν τον Βαραββά, διότι είναι δογματικοί και δεν βλέπουν το μέγεθος της αγάπης αλλά την απουσία της αποκλειστικότητας. Ακόμα δεν ξέρουν ότι η Αγάπη της Ανθρωπότητας αφορά όλους τους ανθρώπους και δεν δέχεται εξαίρεση.