Πριν μπει στο δάσος
ποτέ δεν είχε σκεφτεί
ότι θα μπορούσε να υπάρχει πολιορκητική των δέντρων.
Πάντα πίστευε ότι η φύση ήταν θέαμα
χωρίς να υπάρχει ίχνος στρατηγικής.
Όμως θυμήθηκε εκείνα τα λόγια
που είχαν εξηγήσει τη δομή του δάσους.
Πώς ήξερε κάθε δέντρο ότι ανήκε σε αυτό;
Πώς επικοινωνούσε με τα άλλα για να συντονιστούν;
Υπήρχε άραγε κάποια άμυνα ενάντια στη βαρβαρότητα;
Αυτό αναρωτήθηκε τώρα που ήταν μέσα του,
μετά τον χορό που την είχε γεμίσει χαρά.
Κοίταξε προσεκτικά τη θέα
που είχε μπροστά της.
Έδωσε σημασία στις λεπτομέρειες
και αντιλήφθηκε ότι όντως έβλεπε
μια δομή, μια οργάνωση και μια πολιορκητική.
Άκουσε τα φύλλα που της έλεγαν
για τα μυστικά του πολέμου
κατά της βαρβαρότητας.
Δεν το πίστευε.
Ήταν λοιπόν η αλήθεια.
Το δάσος ήταν δίκαιο
και προστάτευε τους αθώους.