Δεν είχαμε φανταστεί ότι το Δάσος
λειτουργούσε σαν Βιβλιοθήκη.
Δεν ξέραμε κάποιον που είχε διαβάσει τόσα βιβλία
για να μπορέσει ν’ αγαπήσει ένα ολόκληρο Δάσος.
Μετά καταλάβαμε ότι δεν διάβαζε βιβλία
αλλά βιβλιοθήκες,
ότι δεν αγκάλιαζε δέντρα
αλλά δάση.
Δεν ξέραμε τι ήταν
μια φυσική υπερδομή
αλλά ξέραμε κάποιον που έπαιζε
με όλα τα όργανα της ορχήστρας
και που μιλούσε
σε όλα τα δέντρα του Δάσους.
Και τώρα ήμασταν μέσα
στο Δάσος της Βιβλιοθήκης.
Υπήρχαν τόσες λέξεις
και δεν είχαμε λόγια να τις περιγράψουμε.
Όμως τώρα ξέραμε ότι υπήρχαν
κι ότι ζούσαν μέσα
στη Σκέψη της Ανθρωπότητας.
Όταν γυρίσαμε με την Κυρία από το Δάσος
το σχολείο μας άλλαξε
γιατί τώρα ζητούσε να ανήκει
στη Βιβλιοθηκη.