Στο μοναστήρι
ο καθένας είχε πάρει τη θέση του.
Έπρεπε ν’ αντισταθούν
ακόμα κι αν δεν ήταν κοντά τους ο ιππότης.
Έπρεπε να του δώσουν χρόνο.
Είχαν ξεπεράσει τους ενδοιασμούς
θυμόταν ακόμα τις πληγές του παρελθόντος
αφού ακόμα και οι εικόνες
τις κουβαλούσαν πάνω τους.
Διότι υπήρχαν πολλές σκιές
που είχαν πάντα τον ίδιο στόχο.
Όμως τώρα οι καλόγεροι και οι καλόγριες
συνειδητοποίησαν ότι αυτή η επίθεση
δεν έμοιαζε με τις προηγούμενες.
Οι σκιές δεν ήθελαν μόνο
να πληγώσουν το μοναστήρι
ήθελαν να κατασπαράξουν το φως του.
Ήθελαν να σβήσουν όλα τα κεριά.
Από το δάσος ήρθε ένας βαρύς άνεμος
που έμοιαζε με το πνευστό.
Θα ερχόταν ο ιππότης
με κάθε τρόπο
ακόμα και την ώρα της μάχης
για να μη χαθεί το φως.