Έχει ενδιαφέρον όταν ο μηδενισμός πλάθει έντεχνα ηρωισμό για να δημιουργήσει πλαστό ιστορικό γεγονός, ενώ ξέρει επί της ουσίας ότι η ιστορία γράφτηκε με άλλο τρόπο και για άλλους λόγους. Είναι μία μορφή εκμετάλλευσης ιστορικών συνθηκών για να πειστούν άνθρωποι που δεν γνωρίζουν την πραγματικότητα. Το πρόβλημα όμως είναι όταν αυτή η προπαγάνδα συνεχίζεται για δεκαετίες ακολουθώντας τις τεχνικές της Σοβιετικής Ένωσης για ένα γεγονός που δεν υπήρξε ποτέ. Η διαστρέβλωση της ιστορίας σε αυτόν τον βαθμό παράγει παράλληλη κομματική ιστορία που δεν έχει καμία σχέση με την άλλη, αλλά γίνεται πρακτικά αυτό που ισχύει για να υπάρχει πλαστό δόγματος που καλύπτει τις ανάγκες των αθώων ακόμα κι αν αυτό δεν στέκει. Αυτό γίνεται με το θέμα των γενοκτονιών που προσπαθούν οι θύτες να μας πείσουν ότι όχι μόνο δεν ήταν ένοχοι, αλλά ότι ήταν θύματα ενός καθεστώτος. Το απίστευτο του θέματος δεν είναι ότι το προσπαθεί το σύστημα του κόμματος, αλλά ότι υπάρχουν άτομα που θα το πιστέψουν για να το ζήσουν.