Η αμισεία αν ήταν απαραίτητη
ήταν επειδή μόνο αυτή μπορούσε να διαχειριστεί
την αθωότητα του συμβιβασμού.
Διότι η Αγάπη δεν επαρκούσε.
Έπεφτε θύμα των αθώων
που την εκμεταλλευόταν.
Γι’ αυτό το θεμέλιο της Διδασκαλίας
δεν ήταν η Αγάπη
αλλά η αμισεία.
Αυτό μάθαινε η Αγάπη της Ανθρωπότητας
στους Δίκαιους για ν’ αντέξουν τις προδοσίες
χωρίς να γονατίσουν.
Έτσι και να είχαν βοηθήσει κάποιον αθώο
έπρεπε πάντα να είναι σε ετοιμότητα
για την επόμενη προδοσία.
Ζούσαν πέρα της Αγάπης
και γι’ αυτό ήταν μόνοι
με την Ανθρωπότητα.
Η αμισεία ήταν η μεταχαρά
της χαράς της αγάπης.
Γι’ αυτό ήταν πιο ισχυρή.
Είχε διάρκεια
και ξεπερνούσε τον φθόνο της κοινωνίας
και την προδοσία των αθώων.
Ακόμα και μετά τη νίκη.