Οι σκληροπυρηνικοί του κόμματος
λειτουργούσαν με τη θρησκεία της βαρβαρότητας.
Μπορούσαν να πείσουν τη μάζα
ότι ένας πυρηνικός αντιδραστήρας
δεν είχε πάθει καρδιακή κρίση
ενώ ήταν ήδη νεκρός.
Μπορούσαν να πείσουν τη μάζα
ότι ένα μάτι δεν είχε καεί
ενώ ήταν ήδη τυφλό.
Μπορούσαν να πείσουν τη μάζα
ότι το στραβό ήταν ορθό
ενώ ήταν ήδη σπασμένο.
Οι σκληροπυρηνικοί του κόμματος
ήταν αδίστακτοι
γιατί θεωρούσαν ότι είχαν πάντα δίκιο
και θα σταύρωναν τον ίδιο τον Χριστό
για να αποδείξουν ότι ο φαρισαϊσμός
ήταν ορθός.
Το δόγμα και το κόμμα
ήταν πάνω από όλα.
Και τίποτα δεν μπορούσε
να αντισταθεί στους σκληροπυρηνικούς.
Ήταν οπισθοδρομικοί και γι’ αυτό
θεωρούσαν ότι το να προχωράς
ήταν παραβίαση απαγορευτικού.