Πολλοί ασχολούνται με τη γεωπολιτική σαν να είναι μια παρτίδα τάβλι, χαρτιά ή ζάρια. Έτσι προσπαθούν να μας πείσουν για τις προβλέψεις τους με την κινδυνολογία τους αλλά όταν κάνουν λάθος, πράγμα που συμβαίνει συχνά, για να δικαιολογηθούν μάς εξηγούν ότι τελικά δεν είχαν καλό χαρτί ή ζαριά. Ενώ η αλήθεια είναι ότι δεν είχαν ιδέα για το σκεπτικό των παικτών και ειδικά των αντιπάλων. Αγνοούν τη θεωρία αποφάσεων κι αν ξέρουν μερικά στοιχεία τους, αδιαφορούν για τη θεωρία παιγνίων και η θεωρία αξιών τούς είναι παντελώς άγνωστη. Κατά συνέπεια μιλούν συνεχώς για αξιολογήσεις και ποτέ για αξιολογία. Επίσης θεωρούν ότι η ανάλυση της επικαιρότητας αποτελεί την πανάκεια της γεωπολιτικής ενώ αυτή βασίζεται σπάνια σε τακτικά δεδομένα διότι ζει στον χώρο της στρατηγικής. Αυτό που βλέπουμε είναι ότι λόγω έλλειψης έξυπνης παιδείας δεν έχουν αφιερώσει χρόνο στα στρατηγικά παίγνια ενώ αυτά και μάλιστα διαχρονικά έχουν δημιουργηθεί για να διαμορφώσουν μια στρατηγική και στρατιωτική σκέψη. Για να δεις τη γεωπολιτική η γεωγραφία δεν επαρκεί γιατί ζει εντός της ιστορίας και μάλιστα της βαθιάς. Γι’ αυτόν το λόγο είναι απαραίτητες η τοποστρατηγική και η χρονοστρατηγική. Η Ευρώπη και η Αμερική έχουν επηρεαστεί από το σκάκι ενώ η Άπω Ανατολή από το Go. Καθώς αυτό το στρατηγικό παίγνιο έχει τεράστια σημασία στην Κίνα, στην Ιαπωνία και στην Κορέα, είναι σημαντικό να είναι γνωστό στους στρατηγιστές. Άλλωστε είχε χρησιμοποιηθεί από την Ιαπωνία στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και η Αμερική το έμαθε για να την αντιμετωπίσει αποτελεσματικά στον Πόλεμο του Ειρηνικού. Τώρα όλο και πιο συχνά βλέπουμε την επιρροή του γεωπολιτικού Go. Ενώ έχουμε διπλωμάτες που ξέρουν μόνο από διεθνείς σχέσεις και παίζουν μόνο παραδοσιακά, δίχως να έχουν αποτελεσματικά μοντέλα στρατηγικής. Το γεωπολιτικό Go δεν αφορά μόνο μία χώρα. Έχει μία γενική αντίληψη και είναι ιδιαίτερα χρήσιμο σε υπερδομές του τύπου Ευρωπαϊκής Ένωσης, ΝΑΤΟ και βέβαια Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.