Το δωμάτιο ήταν σκοτεινό.
Δεν φαινόταν σχεδόν τίποτα
εκτός από την ουσία βέβαια.
Μια μικρή λάμψη φαινόταν μόνο
χωρίς όμως να φωτίζει κάτι άλλο.
Το σκοτάδι είχε βάθος.
Αυτό σκέφτηκε.
Σιγά σιγά τα μάτια έβλεπαν όλο και καλύτερα.
Έτσι ανακάλυψαν το σπάνιο αντικείμενο.
Ήταν ένα αγαλματίδιο.
Η στάση του ήταν περίεργη.
Ήταν σαν να έβλεπε ένα θέαμα.
Δεν υπήρχε άλλη εξήγηση
για να βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση.
Τότε κοίταξε από την άλλη πλευρά
εκεί που θα βρισκόταν
το περίφημο θέαμα.
Τότε έγινε η αποκάλυψη
χάρη στον καθρέφτη.
Η λάμψη προερχόταν
από την αρχή του κόσμου.
Αυτή ήταν η εξήγηση.
Κι έτσι άγγιξε την ουσία.