Ακουγόταν πιο κάτω μόνο ο ποταμός.

Κυλούσε ανάμεσα στα φώτα της νύχτας

κάτω από το βλέμμα των ουρανοξυστών.

Και ο ήχος του ήταν αυτός

που συνόδευε τις σκέψεις.

Έτσι μέσα στον πύργο

περίμενε η απελευθέρωση.

Όμως έπρεπε πρώτα να γίνει η υπέρβαση.

Και η ανάληψη συνεχίστηκε

για ν’ αγγίξει τα άστρα.

Το μυστικό όργανο έπρεπε να παίξει

το περίφημο κομμάτι του.

Κάθε δακτυλισμός είχε τη σημασία του

ειδικά όταν τα δάκτυλα

ήταν πια ασημένια

χάρη στο μυστικό.

Για ν’ ακολουθήσουν οι αρπισμοί της ανέλιξης

με τον στρογγυλό ήχο

που δεν σταματά

να στριφογυρίζει

μέχρι να πετύχει την κορώνα.

Χάρη σ’ αυτήν

εμφανίστηκε τελικά

ο πύργος της ελευθερίας

που γέμισε τον ουρανό

με φως.