Ποιος θα μπορούσε να πιστέψει ότι υπάρχει χιλιόχρονος χιλιετής αγώνας; Οι περισσότεροι δυσκολεύονται ήδη με τον εκατονταετή πόλεμο που ξεπερνά τα όριά τους, τον χρονικό ορίζοντά τους. Πολλοί μπορούν να φανταστούν το αιωνόβιο. Αλλά είναι απλώς επειδή το έχουν ήδη αντικρίσει. Η χιλιετία, όσο συμβολική και να είναι, παραμένει αφαιρετική ως σύλληψη. Και η διάρκεια ενός αγώνα είναι ακόμα πιο περίπλοκη για τον ανθρώπινο νου. Και ποιος θα μπορούσε να υπολογίσει εκατομμύρια σενάρια για να δει τη ζωή στο μέλλον, για να ξέρει ποια κίνηση είναι η πρέπουσα για να υπάρχει συνέχεια. Ήξερε ότι αυτά τα ερωτήματα δεν είχαν απάντηση ακόμα και στην ανθρώπινη φαντασία, μόνο που αυτός ζούσε πέρα από αυτή χωρίς κανένα κοινωνικό περιορισμό γιατί αυτή δεν μπορούσε να τον αγγίξει. Με τα μάτια του, έβλεπε τους πολιτισμούς σαν κομμάτια πάνω σε μία σκακιέρα και ως πέτρες πάνω στο goban. Αυτή η μεγάλη εικόνα δεν ήταν φυσική, αλλά τεχνητή. Το ήξερε ότι οι άνθρωποι δεν ήταν διατεθειμένοι να τη δουν ούτε ν’ ακούσουν γι’ αυτή, αλλά ο αιώνιος δράκος την είχε δει και ήταν έτοιμος να μιλήσει γι’ αυτήν.