Οι δύο σολίστες είχαν γίνει ντουέτο  χάρη στην ανάγκη του έργου της ουσίας. Έπαιξαν μαζί την παρτιτούρα που είχαν μπροστά στον καθρέφτη της κρεβατοκάμαρας. Σαν να έπαιξαν  μία ειδική μουσική δωματίου. Έζησε το απίστευτο αλλά αυτό παρέμενε απίστευτο λες και ζούσαν σε μία φανταστική όπερα. Ήταν όμως αλήθεια και το Canal Grande τους είχε ενώσει. Άλλωστε πάνω σε αυτό χιόνισε ουσία αμέσως μετά την παράσταση. Πήγαν και οι δυο στο παράθυρο για να θαυμάσουν την ομορφιά της φύσης που ακολουθούσε τα συναισθήματά τους. Εκεί έπαιξαν παράλληλα κοιτάζοντας το σύμπαν να προκαλεί διακλαδώσεις πάνω στα όργανά τους.