Τα δεδομένα είχαν αλλάξει. Αν και οι συμμαχίες συνέχιζαν, οι συμφωνίες και οι συνθήκες είχαν έρθει να προκαλέσουν φθορές στην άμυνα. Διότι αφόπλιζαν σωτήριες δράσεις. Στις προηγούμενες πολιορκίες ήταν ο συνδυασμός της αντίστασης με τη σωτηρία που είχαν φέρει την νίκη ενάντια στη βαρβαρότητα.  Έτσι αυτή τη φορά είχε εξασφαλίσει η τελευταία την απουσία ενεργοποίησης του συμμαχικού πλαισίου. Είχε προβλέψει η βαρβαρότητα να κόψει το τριαντάφυλλο και πιο νωρίς, αλλά ο Σουλτάνος πέθανε το 1520. Όμως και η βαρβαρότητα ήταν κληρονομική και την απόφαση που πήρε ο πατέρας, θα την υλοποιούσε ο υιός. Ο τελευταίος ήξερε ότι η Ευρώπη είχε φθορά λόγω της διαφοράς μεταξύ Φραγκίσκου Α’ και του Κάρολου Ε’. Αυτό θα ήταν ένα πρόβλημα για τους Πολεμιστές του Σταυρού. Για να ενισχύσει αυτή τη φθορά υπέγραψε συνθήκη με τη Βενετία για να εξασφαλίσει μια απαράδεκτη ουδετερότητα. Αφού αυτός που ήταν ουδέτερος μεταξύ του θύτη και του θύματος, ήταν πάντα με τον θύτη στην τελική. Η βαρβαρότητα φοβόταν τόσο πολύ την αντίσταση των Ιωαννιτών που ήθελε να είναι σίγουρη ότι θα ήταν μόνοι τους χωρίς καμιά ενίσχυση σε αυτήν την Πολιορκία.