Στην άλλη κατεχόμενη πόλη που είχε πέσει το 1453 πάρθηκε η απόφαση να σταλούν εκατοντάδες καράβια κατά του νησιού. Η βαρβαρότητα φοβόταν τη σκιά της και δεν μπορούσε ν’ αρχίσει έναν αγώνα που δεν θα ήταν άνισος και άδικος. Ήθελε να πλημμυρίσει το νησί τόσο από την ξηρά όσο και από τη θάλασσα για να μην παραμείνει ούτε ίχνος φωτός. Ήθελε το απόλυτο σκότος για τη Ρόδο. Ο βάρβαρος στόλος έφτασε το καλοκαίρι του μαρτυρικού έτους 1522. Και ήθελε να το σβήσει και να χαθεί ο ήλιος. Όμως εκεί, κάτω από τον ήλιο της δικαιοσύνης, είχε μεγαλώσει η πίστη του Σταυρού. Δεν ήταν πια μόνο οι Γλώσσες που είχαν στερεωθεί, δεν ήταν μόνο τα καταλύματα και το Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου, αλλά μια ολόκληρη ναυτική δύναμη που είχε μία τεράστια επιρροή σε όλη την περιοχή. Αυτήν ήθελε να αφανίσει η βαρβαρότητα για να μπορεί να καταπατά χωρίς ανθρώπινα εμπόδια κάθε λαό της Ανατολικής Μεσογείου. Οι Ιωαννίτες είχαν προετοιμαστεί για μια μεγάλη πολιορκία. Έβαλαν διπλές αλυσίδες για την προστασία του λιμανιού και βύθισαν καράβια για να απαγορεύσουν την είσοδο. Οι πολεμιστές του Σταυρού ήταν έτοιμοι να παλέψουν ενάντια στον στόλο του σκότους που είχε απλώσει παντού τα πλοκάμια του τόσο στην ξηρά όσο και στη θάλασσα.