Ήταν πλέον έτοιμοι.
Βγήκαν από το κρησφύγετό τους τα χαράματα
έβλεπαν διαφορετικά την πόλη
σαν να έμπαιναν σ’ ένα μουσείο,
μόνο που ήταν ανοιχτό και παντού.
Η φόρμα τους έδειχνε
την άλλη πραγματικότητα
έτσι αναγνώριζαν
και την πολεμική φάση.
Είχαν ταυτόχωρα δύο πόλεις
που ήταν η ίδια σε δύο εποχές…
Και αυτό το νέο βλέμμα
τους προετοίμασε
για την κατάδυση.
Δεν υπήρχαν πια φύλακες.
Ή μάλλον δεν είχαν νόημα
γιατί πώς να σταματήσουν
έναν αετό και μια λέαινα
που είχαν γίνει
αόρατο χαμαιλεοντικό κράμα
που κατέβαινε στην πόλη
τις σκάλες
που οδηγούσαν
στα δωμάτια του πολέμου.