Αναστασία: Θυμάσαι τη θάλασσα…
Αλεξία: Τη νύχτα…
Αναστασία: Αυτό θυμήθηκα στο ιερό…
Αλεξία: Όταν γονατίσαμε μαζί…
Αναστασία: Και κάναμε την προσευχή μας.
Αλεξία: Τον ένιωθα πίσω μας.
Αναστασία: Σαν τον ωκεανό…
Αλεξία: Ήταν σαν τον φύλακα.
Αναστασία: Του κρυφού σχολειού.
Αλεξία: Δεν πίστευα ότι θα είναι εφικτό.
Αναστασία: Κι όμως έγινε μαζί του…
Αλεξία: Σαν να ήταν φυσιολογικό.
Αναστασία: Έτσι είναι για αυτόν από την αρχή.
Αλεξία: Έτσι έγινε και για μας τότε.
Αναστασία: Εκεί όπου πέρασε και ο Άγιος Παύλος.
Αλεξία: Ο Ύμνος της Αγάπης.
Αναστασία: Στο ιερό ένιωσα το βάθος της.
Αλεξία: Στην εκκλησία την ομορφιά της.
Αναστασία: Στα αρχαία την προσφορά της.
Αλεξία: Έτσι θα είναι και τώρα.
Αναστασία: Στο κάστρο;
Αναστασία: Είναι ιερό εκκλησίας…
Αλεξία: Ο πύργος μέσα στα τείχη.
Αναστασία: Αυτόν θέλω.