Ο πίνακας είχε δείξει το μονοπάτι του φωτός. Έτσι σκέφτηκε ότι θα ακολουθούσε η γλυπτική με την απόλαυση του θεάματος της χάρης. Διότι τα δάκτυλα δεν θα μπορούσαν να κρατηθούν και θα επηρέαζαν τη γλώσσα που θα ήθελε να εκφραστεί και αυτή με τον δικό της τρόπο. Διότι μόνο η γλυπτική έδινε πρόσβαση στη γεύση της χαράς. Έτσι μετά το άρωμα της μανόλιας και τη μεταλαβιά, ήρθε η ώρα του αντίδωρου που γέμιζε το στόμα με χαρά. Έτσι φαντάστηκε τη διπλή απόλαυση χάρη στις κινήσεις των δακτύλων και τις λέξεις της γλώσσας. Ήταν η διάδοση του φωτός μέσω της απόλαυσης. Για να γίνει η εικόνα το είναι της γλώσσας που έβλεπε την ολοκλήρωση της σκέψης. Για να γίνει η χάρη χαρά μετά την υπέρβαση του έργου. Η γλυπτική ήταν ασταμάτητη, γιατί οι λέξεις της γλώσσας έπρεπε να γίνουν προτάσεις τελειότητας. Έτσι τα χάδια μεταμορφώθηκαν σε άγγιγμα βαθύτητας. Αυτή ήταν η αποστολή της γλυπτικής που λάξευε τις αισθήσεις για να ζήσει το βαθύ αίσθημα.