Είχε ζήσει ζωντανά
τη δημιουργία της ελευθερίας
και είχε αντιληφθεί
πως ακόμα κι ένα ξύλο
νεκρό για όλους
μπορούσε να μετατραπεί
σε εργαλείο
από τη στιγμή
που το έπιαναν
ανθρώπινα δάκτυλα
που σέβονταν
κάθε λεπτομέρεια
ενός ανύπαρκτου προσώπου
που ζωντάνευε
χάρη στους δακτυλισμούς
που δεν σταματούσαν
όσο δεν είχαν παραγάγει
το απαραίτητο έργο της ζωής.
Άναυδες και άφωνες
είχαν μείνει μαζί της.