Ο περίπατος δεν είχε πια νόημα.
Ζούσε μέσα στο ακίνητο ταξίδι
κι έβλεπε τον Χρόνο να ζωντανεύει
την Ανθρωπότητα
και αυτή να κλέβει τη φωτιά
για να κρατήσει το φως.
Είχε σταματήσει να περπατά
ή ακόμα και να σκέφτεται
είχε περάσει σε μια κατάσταση
υπερβατική
όπου το θέαμα
γίνεται θαύμα.
Κι εκείνη τη στιγμή
ζούσε το θαύμα.
Με τον πιο απόλυτο τρόπο.
Δεν υπήρχε κανένας περιορισμός.
Το βλέμμα καρφώθηκε