Επέστρεψε στις σελίδες που έγραφε με το βλέμμα καρφωμένο πάνω στη βιβλιοθήκη σαν να ήξερε ότι εκεί θα βρισκόταν στο μέλλον το χρυσό τετράδιο, όταν θα είχε ολοκληρώσει την αποστολή του εντός του έργου. Δεν μπορούσε να ξεχάσει ούτε το κρυφό πινέλο και υποσχέθηκε να το χρησιμοποιήσει με την πηγή για να ζήσει η αρχή του κόσμου με την καινή γραφή. Διότι είχε μέσα της την κληρονομιά του είναι που ήταν το μόνο που είχε. Είχε ήδη την εικόνα του συμπληρωματικού και μάλιστα από τις δύο πλευρές σαν να ήταν η συνέχεια ενός αγάλματος που είχε αγγίξει τα άλλα λόγω της τόλμης που είχε μέσα του, αφού ήταν φτιαγμένο για να ξεχειλίζει η ομορφιά σε κάθε κύκλο της πολυκυκλικότητας. Με αυτόν τον τρόπο κατέγραψε αυτό που θα γινόταν στο μέλλον δίπλα στο απέραντο γαλάζιο και πέραν των κατεχομένων του μυαλού.