Είχε προσέξει το γυαλί πάνω στο κάδρο.
Ήξερε ότι ήταν για την προστασία του έργου.
Αλλά ταυτόχρονα αποτελούσε και εμπόδιο
για το φιλί της ουσίας.
Έτσι θυμήθηκε και τις βυζαντινές εικόνες
όπου κάθε φορά προσπερνούσε
το προστατευτικό γυαλί
για ν’ αγγίξει με τα χείλη της τους  Άγιους
αλλιώς δεν ένιωθε τη βαθιά πίστη.
Και τώρα αφού είχε δει το προηγούμενο χαρακτικό
και περίμενε το καινούργιο,
της ήρθε μια ιδέα.
Δεν ήξερε αν μπορούσε να υλοποιηθεί
αλλά την είχε επινοήσει
με κάθε λεπτομέρεια
έτσι όταν είδε τη φιάλη
που είχε αδειάσει,
τη φαντάστηκε αμέσως
γεμάτη ουσία.
Κι η μεικτή τεχνική την έφερε
στις λαδομπογιές
και στον πίνακα του μέλλοντος
που θα είχε μέσα του
κομμάτια του Χιλιόχρονου.