Το κεραμικό είχε γεννηθεί τη νύχτα
χάρη στην προσφορά του φωτός
για να σχιστεί το πέπλο του σκοταδιού
και ν’ ανοίξουν τα μάτια της αγάπης
της Ανθρωπότητας.
Μετά μόνο άρχισε η προμελέτη
χάρη στα πρώτα δεδομένα.
Κάθε σκίαση είχε τη σημασία της
για να πλαστεί το έργο.
Το σχέδιο έκανε ανακατασκευή
των τριών διαστάσεων
για να ζήσει πάνω στο φύλλο.
Ένα δεν έφτανε όμως
για να μάθει το χέρι
τα μεγέθη και τις αναλογίες.
Ένα ένα γέμιζαν για να πάρουν
ένα κομμάτι από την ουσία.
Το μολύβι είχε όλο και μεγαλύτερη ακρίβεια
γιατί έπρεπε να προετοιμάσει
την πορεία των χεριών
όταν θα έπλαθαν την άλλη ουσία
με τα δάχτυλα της υφής
που γευόταν κάθε λεπτομέρεια
για να είναι ζωντανό το κεραμικό.