Ο μαύρος μπαγλαμάς
είχε έρθει από το παρελθόν
για να φέρει κι αυτός το φως
κάθε φορά που θα έσταζε μέσα του η μουσική
για να ζήσει κι η ψυχή
που θα τον άκουγε
σ’ εκείνη την πόλη
που έπρεπε ν’ απελευθερωθεί.
Έτσι όταν έπαιξε για πρώτη φορά
έδειξε αμέσως το στίγμα του
αφού έμοιαζε με ήλιο της νύχτας
που θα ανέσταινε
κάθε παραγγελία
για να ενισχύσει τις χάρες τις ανείπωτες
για να προκαλέσει τις χαρές τις ανείπωτες
εκεί ψηλά στις οχτώ
που θύμιζαν
σε αυτήν που ήξερε
το έργο που είχε αλλάξει
πολυκυκλικά το παρελθόν
όχι μόνο του νησιού
αλλά και του ίδιου
του Ελληνισμού.