Δεν ήξερε ότι έπρεπε να ζητήσει χάρες
για ν’ αλλάξει ο κόσμος και να γίνει καλός.
Έτσι ποτέ δεν είχε τολμήσει να το κάνει
αλλά όταν αντιλήφθηκε ότι ήταν ικανός
ν’ ακούσει και τη σιωπή της
άρχισε να σκέφτεται σιωπηλά
και ξαφνικά μέσω του έργου του
γέμισε η ζωή της χαρά.
Τότε άλλαξε ο κύκλος
γιατί είχε αντιληφθεί
πόσο τεράστια ήταν η προσφορά
και δεν είχε νόημα
να έχει κάποιον περιορισμό.
Μόνο η γενναιοδωρία είχε νόημα.
Με αυτόν τον τρόπο
τα δάκτυλά της
ακολούθησαν τους δακτυλισμούς
και τους δρόμους
που έδειχνε ο μαύρος ήλιος
κι η πηγή ουσίας.
Άκουσε τον μπαγλαμά
και με το παίξιμό του
η ψυχή ταλαντώθηκε αρμονικά
για να ζήσει τους σπασμούς του φωτός.