Αφιερωμένο στον Γιάννη Πουλόπουλο

Δεν θα βρεις αλλού αγάπη
σαν αυτή που πρόδωσες
επειδή προτίμησες το φαρμάκι της κοινωνίας
που ποτέ δεν σ’ άφησε να εκφραστείς
γιατί πάντα μισούσες τον εαυτό σου
διότι ποτέ δεν αγάπησες την ανθρωπιά σου,
θεωρούσες ότι ήταν ελάττωμα.
Μόνο μ’ αυτόν έμαθες
ότι αξίζεις περισσότερο από ό,τι πίστευες
αλλά και πάλι δεν το πίστεψες εντελώς
και τον πρόδωσες
την ώρα που ήταν στο πλάι σου
για να βοηθήσει τους ανθρώπους.
Ήταν πιο εύκολο για σένα.
Και δεν σου έφτανε να το κάνεις μια φορά
το έκανες και τρεις.
Και τώρα αναρωτιέσαι
κάτω από τον σταυρό
τι μπορείς να κάνεις
αλλά σε φώτισε
η αμισεία του
κι επιτέλους πάλεψες για το φως
ακόμα και ανάποδα.