Σ’ αυτό το podcast θέλουμε να ασχοληθούμε με τα κρίσιμα σημεία του Σχεδίου Ανάν του 2004 που χάρη στους αγώνες του Κυπριακού λαού δεν εφαρμόστηκε, δεν υπάρχει και τελικά δεν υπήρξε, όπως προβλέπεται από το ίδιο, λόγω του δημοψηφίσματος. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι τώρα που βρισκόμαστε στο 2022, ενώ ήταν το ίδιο το 2004 πρέπει να καταλάβουμε ότι πολλά πράγματα που είχαν ειπωθεί εκείνη την εποχή, μας έλεγαν διάφορες καταστροφολογίες για να μας πείσουν ότι πρέπει να το κάνουμε και πρέπει να υπερψηφίσουμε αυτό το απαράδεκτο Σχέδιο Ανάν. Το ενδιαφέρον είναι ότι έχουμε ακόμα τώρα ανθρώπους, που βέβαια δεν το έχουν διαβάσει, και γι’ αυτό συνεχίζουν να λένε μήπως ήταν μια ευκαιρία κλπ, το λέω όσο πιο διπλωματικά γίνεται γιατί υπάρχουν και πιο ακραίες θέσεις. Αυτό που θα κάνουμε σ’ αυτό το podcast είναι ότι όλες τις αναφορές τις οποίες θα κάνουμε θα είναι πάντοτε με την έκδοση του γραφείου τύπου και πληροφοριών της κυβέρνησης, το PIO, έτσι ώστε να μπορείτε όλοι σας, τουλάχιστον στην Κύπρο, στην Ελλάδα θα το δείτε διαφορετικά, αλλά στην Κύπρο τουλάχιστον θα το βρείτε ακριβώς όπως είναι γραμμένο με το βιβλιαράκι που είχε εκδοθεί και παραδοθεί σε κάθε Κύπριο πολίτη που συμμετείχε στην ψηφοφορία για την αποδοχή ή όχι του Σχεδίου Ανάν. Άρα κάθε φορά που θα λέω σελίδα … Άρθρο …. θα ξέρετε ότι είναι ακριβώς πάντοτε από αυτό το βιβλιαράκι με ένα γαλάζιο εξώφυλλο για να μην χάνεστε. Θα ξεκινήσουμε, ελπίζω να προλάβουμε να τα αναλύσουμε όλα χωρίς να σας κουράσουμε, θα πρέπει να σκεφτείτε πρώτον ότι ακόμα κι αν εκνευριστείτε με αυτά που θα ακούσετε, να θυμάστε πάντα ότι τα καταφέραμε, το ξεπεράσαμε και χάρη στον αγώνα που δώσαμε η Κύπρος τώρα είναι απελευθερωμένη από αυτό το Σχέδιο.

Το πρώτο πράγμα που μπορούμε να δούμε είναι ότι στη σελίδα 3 Άρθρο 3 έχουμε αμέσως μια αναφορά που μας εξηγεί ότι δεν υπάρχει πλειονότητα ή μειονότητα, όλα είναι ισότιμα γιατί οι δύο κοινότητες λειτουργούν σαν να είναι ακριβώς στο ίδιο επίπεδο πληθυσμιακά, ακόμα κι αν έχει έναν συμβολικό χαρακτήρα.

Ακόμα στη σελίδα 3 στο Άρθρο 1.5 είναι απίστευτο γιατί μας αναγκάζουν να υποστηρίξουμε την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρώπη, είναι κάτι που λειτουργεί εναντίον του Ευρωπαϊκού κεκτημένου, αλλά επειδή το δημοψήφισμα γινόταν πριν την τελική ένταξη της Κύπρου, δηλαδή ουσιαστικά στις 24 Απριλίου σε σχέση με την 1η Μαΐου θα είχε ενσωματωθεί σαν εξαίρεση. Άρα θα είχαμε πάρει αυτήν την απόφαση. Γιατί λέω ότι είναι εναντίον του Ευρωπαϊκού κεκτημένου, αυτό δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει μετά την 1η Μαΐου και για έναν πολύ απλό λόγο, το ευρωπαϊκό κεκτημένο προβλέπει ότι τα κράτη-μέλη έχουν δικαίωμα ελεύθερα να αποφασίσουν αν δέχονται ή όχι, όχι μία υποψηφιότητα αλλά και ένα Άρθρο από τα λεγόμενα 35 Άρθρα, 33 και 35 όταν έχουμε και τις εξαιρέσεις, έτσι ώστε να δούμε όλη την ενταξιακή πορεία. Εδώ λοιπόν βλέπετε ότι ήδη από τη σελίδα 3 ήταν κάτι που ήταν προγραμματισμένο για να μην υπάρχει δυνατότητα αρνησικυρίας, veto, της Κύπρου για την. ένταξη της Τουρκίας μελλοντικά στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Φανταστείτε τώρα ότι αυτό έγινε το 2004, ότι ουσιαστικά προχώρησε ελάχιστα η υποψηφιότητα της Τουρκίας, ενώ εμείς θα είμασταν δεσμευμένοι ακόμα και τώρα απ’ αυτό το Άρθρο.

Όταν κοιτάζετε τη σελίδα 4 το Άρθρο 3.5 βλέπετε ότι μετά από 19 χρόνια δεν θα υπάρχει έλεγχος των εποίκων. Τόσο απλά. Άρα το συζητάμε αυτό το θέμα γενικά του εποικισμού, που βέβαια είναι μία πράξη βαρβαρότητας και πρέπει να καταλάβουμε το εξής: όταν μιλάμε για τους έποικους, δεν μιλάμε για ανθρώπους που δεν έχουν δικαιώματα. Έχουν δικαιώματα τα οποία είναι τουρκικά, γιατί είναι Τούρκοι πολίτες, άρα δεν πρέπει να μπαίνουμε σε μία διαδικασία του τύπου: “μα θα τους αφαιρέσουμε τα δικαιώματά τους;” Είναι απλώς ότι είναι παράνομα στην Κύπρο, στην Τουρκία δεν είναι παράνομοι, άρα όταν θα επιστρέψουν στην Τουρκία θα είναι κανονικοί πολίτες, άρα είναι ουσιαστικά κανονικοί πολίτες σε κατεχόμενα τα οποία είναι παράνομα. Κι αυτό βέβαια θα το αναλύσουμε και πιο πολύ σε masterclass θα το δούμε στη συνέχεια. Η ιδέα είναι ότι μετά από αυτή τη διαδικασία, και έχει ενδιαφέρον άμα το σκεφτείτε καλά, γιατί όταν σας λέω μετά από 19 χρόνια, είναι του χρόνου. Για να μην νομίζετε ότι είναι τώρα τόσο μακρινό, εφόσον είμασταν το 2004 τότε.

Στη σελίδα 5 στο Άρθρο 4.2. βλέπουμε ότι οι Ελληνοκύπριοι υπό τουρκική διοίκηση δεν θα έχουν πολιτικά δικαιώματα με την έννοια που θα εξηγήσω τώρα. Στην πραγματικότητα θα μπορούν τεχνικά να φτάνουν έως το βαθμό του Δημάρχου, όπως λέμε μερικές φορές και του Μουχτάρη. Η ιδέα ποια είναι: να μην μπορεί κάποιος Ελληνοκύπριος να είναι βουλευτής στα κατεχόμενα. Και αυτό γιατί είναι απαράδεκτο; γιατί πολύ απλά ακόμα και τώρα από το 1974 έχουμε βουλευτές σε περιοχές κατεχομένων που συνεχίζουν να ενεργούν και να παράγουν έργο, οι οποίοι είναι αναγνωρισμένοι κανονικά από την Κυπριακή Δημοκρατία, έτσι έχουμε λοιπόν αυτούς τους βουλευτές που είναι ενεργοί και με το Σχέδιο Ανάν δεν θα υπήρχαν.

Στη σελίδα 5 στο Άρθρο 5.1. βλέπουμε ότι για κάθε απόφαση της Βουλής χρειαζόμαστε την πλειοψηφία των Τουρκοκυπρίων. Εδώ άμα το σκεφτείτε καλά θα δείτε ότι είναι τα προβλήματα που είχαμε ήδη με το θέμα του Συντάγματος. Άρα πρέπει να σκεφτείτε τα δύο ποσοστά, έχουμε ένα ποσοστό που είναι οι Ελληνοκύπριοι, ένα ποσοστό που είναι οι Τουρκοκύπριοι, μέσα στους Τουρκοκύπριους θα πρέπει να υπάρχει μία πλειοψηφία, άρα φανταστείτε λίγο τα νούμερα σε πραγματικά μεγέθη, σας δίνω ένα παράδειγμα, φανταστείτε ότι είμαστε στο, ας το πούμε, στο 80% και 20%, μιλάμε τώρα μόνο για το 20%. Να καταλάβετε ότι άμα το 11% δηλαδή το μισό, στην πραγματικότητα παραπάνω από το μισό του 20% δεν συμφωνεί, αυτό το 11% μπορεί να μπλοκάρει όλη τη διαδικασία. Γιατί έχουμε δώσει μια αυξημένη δυνατότητα δικαιώματος σε μια μειοψηφία. Είναι ένα πρόβλημα που είχαν εντοπίσει στην Κύπρο ήδη από ’60 και αναφέρεται βέβαια και στα δεκατρία (13) σημεία κλπ και φαίνεται ότι αυτό προσπάθησαν να το επαναφέρουν μέσω του Σχεδίου.

Στη σελίδα 5 Άρθρο Α5.2δ θα δείτε ότι δεν μπορούμε να ψηφίσουμε άμεσα τον Πρόεδρο. Αυτό έχει ενδιαφέρον γιατί πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτό είναι που κάνουμε εδώ και 18 χρόνια, χωρίς κανένα πρόβλημα, κι έχει πάλι ενδιαφέρον γιατί του χρόνου θα ‘χουμε εκλογές και δεν θα έχουμε μπει σε αυτή τη διαδικασία, για να μη μιλήσω για το θέμα της οντότητας του Προέδρου, μιλάω για το εναλλάξ, εκ περιτροπής κλπ Άρα πρέπει να καταλάβουμε ότι ευτυχώς που δεν είμαστε σ’ αυτή τη διαδικασία τώρα. Στη σελίδα 6 στο Άρθρο 8β θα προσέξετε ότι δεν υπάρχει ημερομηνία τελικής αποχώρησης του κατοχικού στρατού. Δηλαδή έχουμε ενδιάμεσα, λεμε ας πούμε στα τόσο χρόνια θα γίνει αυτό, στα τόσο χρόνια θα γίνει αυτό, αλλά μετά δεν ξέρουμε τι γίνεται και αυτό έχει ενδιαφέρον ειδικά το εξετάζουμε μετά από τόσα χρόνια γιατί θα βλέπαμε επί του πρακτέου πώς έχει λειτουργήσει. Το πιο πιθανό βέβαια είναι ότι θα μας εξηγούσαν ότι δεν καταφέραμε να το εφαρμόσουμε, θα πάει λίγο πιο πέρα και λίγο πιο πέρα και θα ‘μασταν ακόμα εδώ, αλλά τουλάχιστον κάτι καλό είναι ότι, όντως χάρη στο έργο του Κυπριακού λαού, δεν καταφέραμε να το εφαρμόσουμε.

Στο προσάρτημα 1 που βρίσκεται στη σελίδα 11 Άρθρα 8.2. και 8.3 είναι το νέο κράτος θα έχει άλλη σημαία και άλλον ύμνο. Άρα η άλλη σημαία ήταν μια σημαία που θυμάμαι ακόμα ότι και εταιρείες ιδιωτικές προσπάθησαν να την προωθήσουν αμέσως εκείνη τη στιγμή και γι αυτό βρέθηκαν κατηγορούμενες και όσον αφορά τον ύμνο, επειδή είχαμε και τη δυνατότητα να συνομιλήσουμε με τον υπεύθυνο για τον ύμνο, ο οποίος ήταν περήφανος που ο ύμνος ο επόμενος δεν θα είχε λόγια ελληνικά. Μην πιστεύετε ότι αυτό δεν υπάρχει, διότι είναι έτσι ο ύμνος της Ισπανίας. Δεν έχει λόγια. Χρησιμοποιεί λοιπόν μόνο τη μουσική. Άρα έχει ενδιαφέρον να το σκεφτείτε αυτό για μία χώρα που ζει εδώ και χιλιετίες με την ελληνική γλώσσα, μόνοι μας θα είχαμε αποφασίσει να μην υπάρχει πια στον ύμνο.

Όσον αφορά τη γλώσσα, στη σελίδα 11 στο προσάρτημα 1 Άρθρο 9.1. και στη σελίδα 25 στο Άρθρο 50, γιατί είναι δύο αναφορές, η τουρκική γλώσσα θα είναι επίσημη και υποχρεωτική γλώσσα για όλους τους μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, Γυμνασίου και Λυκείου. Αν αναρωτιέστε: “γιατί γίνεται αυτό;” νομίζω είναι κατανοητό, όλοι ξέρουν πόσο ευαίσθητοι είναι οι μαθητές σ’ αυτή την ηλικία κι άμα τους αναγκάσετε να χρησιμοποιήσουν τα τουρκικά για να εκφραστούν με τρόπο υποχρεωτικό, για να είμαστε ξεκάθαροι δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με την τουρκική γλώσσα, απλώς εγώ ρωτάω γιατί να μην είναι μάθημα επιλογής και γιατί να είναι υποχρεωτική. Το γεγονός ότι τη βάζεις υποχρεωτική είναι ότι θέλεις να αλλοιώσεις κάτι.

Στη σελίδα 12 στο προσάρτημα 3 Άρθρο 11.5 βλέπουμε ότι το Σχέδιο επαναλαμβάνει σημεία της Τρίτης Βιέννης που δεν τηρήθηκαν ποτέ. Άρα έχει ενδιαφέρον άμα το σκεφτείτε ότι μιλάμε για το τι έγινε το ’77, είμαστε στο 2004, ακόμα και τώρα δεν έχει τηρηθεί όλη η διαδικασία των δικαιωμάτων των ανθρώπων που είναι οι εγκλωβισμένοι και προσπαθούσε το Σχέδιο να πει: “οτι εμείς απλώς θα κάνουμε ένα copy paste από αυτό που ήταν προηγουμένως” και γιατί το λέω αυτό; Σκεφτείτε το καλά. Άμα είχε εφαρμοστεί, ποιος ήταν ο λόγος τότε να το ξαναβάλουν; Όταν εμείς κάνουμε μία τροπολογία του Συντάγματος δεν επαναλαμβάνουμε το ίδιο Άρθρο, άμα υπάρχει ήδη και εφαρμόζεται. Το γεγονός λοιπόν ότι σ’ ένα Σχέδιο ξαναβάζουμε ένα στοιχείο που ήταν σε μία προηγούμενη συμφωνία, θέλει να πει ότι δεν τηρήθηκε η συμφωνία. Αλλιώς θα’ πρεπε να βάλεις μία αναφορά του τύπου: “όπως προβλέπεται από τη συμφωνία πάνω στην οποία εξελισσόμαστε“.

Στη σελίδα 26 στο Άρθρο 53 τι βλέπουμε; βλέπουμε ότι μέχρι την υποθετική ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που ένας Θεός ξέρει πότε θα γίνει ή μάλλον Αυτός ξέρει ότι δεν θα γίνει, η Κύπρος δεν θα διαθέτει το έδαφός της για διεθνείς στρατιωτικές επιχειρήσεις. Άρα τώρα πρέπει να καταλάβετε ότι μέχρι τώρα, ας πούμε, που δεν έχει ενταχθεί η Τουρκία, άρα μέχρι το 2022, αν είχαμε υπερψηφίσει το Σχέδιο Ανάν δεν θα είχε γίνει ποτέ καμία στρατιωτική επιχείρηση, ενώ βλέπετε επί του πρακτέου τι έχει γίνει με ασκήσεις, τι έχει γίνει ακόμα όταν μιλάμε για το έδαφος, βέβαια το λέμε και για το διευρυμένο, μιλάω και για τη θάλασσα, δεν μιλάω για την ΑΟΖ, αλλά μιλάμε τουλάχιστον για τον χώρο τον εθνικό, καταλαβαίνετε ότι επί της ουσίας θα είμασταν αποστρατικοποιημένοι, όχι από το δικό μας τον στρατό, αλλά καμία επαφή με τους άλλους. Καμία δυνατότητα διαχείρισης των θεμάτων. Έχει ενδιαφέρον άμα το σκεφτείτε ότι μέσω των αγγλικών βάσεων είχαμε επιχειρήσεις που αφορούσαν την daesh. Αυτό γινόταν, αυτό επιτρεπόταν γιατί ήμασταν εκτός Κυπριακής Δημοκρατίας με αγγλικές βάσεις.

Άρα στη σελίδα 36 ΤΑ Άρθρο 8 το σχέδιο εφαρμόζει τις πρόνοιες των ψευδοδικαστηρίων, δηλαδή αυτό που είναι εντελώς εντυπωσιακό άμα το σκέφτουμε είναι ότι έχουμε δύο ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών που εξηγούν ότι τα κατεχόμενα είναι παράνομα και οποιοσδήποτε θεσμός των κατεχομένων είναι παράνομος. Παρότρυναν τα Ηνωμένα Έθνη όλες τις χώρες που είναι κράτη-μέλη να μην αναγνωρίσουν τα κατεχόμενα και το κατάφεραν, γιατί μερικές φορές το ξεχνάμε ποιος το έκανε αυτό και τελικά μετά από τόσα χρόνια από το ’74 μέχρι 2022 ουσιαστικά είναι μόνο η Τουρκία που έχει αναγνωρίσει τα κατεχόμενα. Όμως, εμείς θα λέγαμε πάνω-κάτω ότι τα ψευδοδηκαστήρια είναι εντάξει.

Σελίδα 38 Άρθρο 16 ο πρόσφυγας έχει δικαίωμα να πουλήσει το δικαίωμα αποκατάστασης ή να το ανταλλάξει ή να λάβει αποζημίωση. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ουσιαστικά ότι έχει δικαίωμα να απεμπολήσει το δικαίωμά του. Δεν είναι πια πρόσφυγας με την έννοια που λέμε.

Στην σελίδα 39 στο Άρθρο 17 Α και Β παράγραφος με το μορατόριουμ καμία αποκατάσταση δεν μπορεί να γίνει πριν από τρία χρόνια, δηλαδή ενώ μιλούσαμε για το 2004 και ήταν πάρα πολλοί άνθρωποι που νόμιζαν ότι σε δεκαπέντε μέρες θα είναι στην Αμμόχωστο, βλέπαμε αναφορές για το Βαρόσι, ολόκληρες αφίσες. Δεν τους εξηγούσαν ότι υπήρχε μορατόριουμ για τρία χρόνια. Άρα σημαίνει πρακτικά ότι όταν πήγαινες εσύ στο σπίτι σου και δεν είχες σκεπή, δεν μπορούσες να κάνεις τίποτα, για αυτούς που νόμιζαν.

Έχουμε τώρα στην σελίδα 41 την παρατήρηση 28, η οποία μας εξηγεί ότι τα γεγονότα της περιόδου μεταξύ 1963 και 1974 δεν συνέβησαν. Δεν είναι ανάγκη να σας πω ότι αυτή είναι η αγαπημένη μας, γιατί για να την εντοπίσει κάποιος πρέπει να κοιτάξει την παρατήρηση, αλλά μιλάμε για τα footnote και πρέπει στην πραγματικότητα να καταλάβουμε ότι η νομική έχει τη δυνατότητα να αναιρέσει ακόμα και την πραγματικότητα, γιατί μιλάει για γεγονότα τα οποία ξέρουμε ότι έγιναν, αλλά λέει ότι θα πρέπει να κάνουμε ότι δεν έγιναν, έτσι ώστε οι τιμές σε οικονομικό επίπεδο να μην έχουν επηρεαστεί από τα γεγονότα. Εγώ από τότε το εξηγούσα ακόμα και για τους Ελλαδίτες, έλεγα ότι είναι σαν να λες ότι στα Εξάρχεια δεν γίνονται καθόλου γεγονότα, άρα οι τιμές είναι Κολωνακίου. Όποιος το πιστεύει αυτό, θα μας ενημερώσει.

Σελίδα 52 Άρθρο 18.5: η οριστική αποζημίωση αν γίνει, θα γίνει σε είκοσι πέντε χρόνια. Για να καταλάβετε δεν φτάσαμε ακόμα εκεί, εφόσον εμείς είμαστε στα δεκαοκτώ. Απλώς να το έχετε στο μυαλό σας, ότι φανταστείτε για τους ανθρώπους που ζούσαν το ’74, τους λέτε ότι έχουμε φτάσει ήδη το 2004 και μετά το 2004 τους προσθέτετε και είκοσι πέντε χρόνια για να έχουν την οριστική αποζημίωση από αυτό που έγινε. Άρα μιλάμε για νεκρούς ή αλλιώς είναι επιζώντες οι άνθρωποι που έχουν καταφέρει τη μεγάλη υπέρβαση, εκτός αν ήταν τόσο πιστοί που πίστευαν ότι όλοι θα έχουν αναστηθεί λόγω Δευτέρας Παρουσίας.

Το ερώτημα του δημοψηφίσματος. Είναι πολλοί που πιστεύουν ότι το δημοψήφισμα έλεγε απλώς Ναι ή Όχι. Όχι. Ήταν φτιαγμένο μ’ έναν παράξενο τρόπο και η διατύπωση την βλέπετε στη σελίδα 59 στο Άρθρο 1. Άρα η διατύπωση έχει ως εξής: “Εγκρίνετε τη θεμελιώδη συμφωνία με όλα τα προσαρτήματά της, καθώς και το Σύνταγμα της ελληνοκυπριακής – τουρκοκυπριακής πολιτείας και τις διατάξεις σχετικά με τους νόμους του που θα ισχύουν για να δημιουργήσουν μια νέα τάξη πραγμάτων, στην οποία η Κύπρος θα προσχωρήσει στην Ευρωπαϊκή Ένωση ενωμένη;”.

Άρα αυτό μοιάζει πιο πολύ με IQ test για να καταλάβει κάποιος τι υπονοεί. Γιατί, βέβαια δεν μιλάμε πια για την πολιτεία της Κύπρου, δεν θα ήμασταν με τον ίδιο τρόπο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θα υπήρχαν βέβαια αστερίσκοι. Το λέγαμε και τότε και όλοι που ήταν μαχητές εναντίον του σχεδίου Ανάν, το είχαν ξεκαθαρίσει και βέβαια θα ήταν μια εξαίρεση στο Ευρωπαϊκό κεκτημένο την οποία θα την είχαμε για πάντα. Ενώ τώρα αυτό δεν έγινε και η Κύπρος εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Θα είχε ενδιαφέρον ας πούμε αν το ερώτημα ήταν: “θέλετε η Κύπρος να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση με το σχέδιο Ανάν ή χωρίς το σχέδιο Ανάν;” Εκεί πέρα θα ήταν πιο εύκολο θα έλεγαν όλοι χωρίς το σχέδιο Ανάν, δεν έχουμε ανάγκη, άμα μπορούμε να μπούμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση μια χαρά είμαστε. Το καταφέραμε και μπήκαμε σας υπενθυμίζω όχι μόνο στην Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και στην Ευρωζώνη η οποία εκ φύσεως κατάργησε την λίρα κι όλα τα παράξενα σύμβολα που θα μπορούσε να εμπεριέχει αυτό το νόμισμα για εκείνη την εποχή που τότε φαινόταν λογικό, μετά ήταν εκτός πλαισίου.

Στη σελίδα 64 στα Άρθρα 5.1 και 5.3 τι βλέπουμε; βλέπουμε ότι το Ηνωμένο Βασίλειο θα συνεχίσει να απολαύει πλήρως και ανεμπόδιστα πρόσβασης για οποιοδήποτε σκοπό στα ύδατα μεταξύ των υδάτων τα οποία, η Ενωμένη Κυπριακή Δημοκρατία, όχι η Κυπριακή Δημοκρατία, η Ενωμένη, δεν θα διεκδικήσει που εφάπτονται στο ανατολικό μέρος της περιοχής της Κυρίαρχης Βάσης Δεκέλειας που ενώνεται με την θάλασσα και τα ύδατα τα οποία η Ενωμένη Κυπριακή Δημοκρατία δεν θα διεκδικήσει που εφάπτονται στο δυτικό μέρος της περιοχής της Κυρίαρχης Βάσης Δεκέλειας που ενώνεται με την θάλασσα. Εδώ έχει ένα σημείο που έχει μεγάλο ενδιαφέρον γιατί πολύ απλά σχετίζεται όχι άμεσα όπως το βλέπουμε τώρα αλλά μετά έμμεσα, και αν θυμάστε καλά η θέσπιση της ΑΟΖ έγινε μετά την απόρριψη του σχεδίου Ανάν και μετά την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, άρα αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι εδώ θα είχαμε πει ότι όντως η βάσεις είναι κυρίαρχες ενώ οι βάσεις δεν είναι κυρίαρχες είναι απλώς μια ονομασία και άμα θέλετε την ωραία απόδειξη έγινε το 2012 στη Βουλή της Αγγλίας, όπου ένας βουλευτής ρώτησε: εμείς τελικά έχουμε ΑΟΖ με τις βάσεις μας; και του εξήγησαν πως όχι.

Αν όμως είχαμε συμφωνήσει ότι είναι κυρίαρχες, αν είχαν δικαίωμα να έχουν πραγματικά και αυτήν την πρόσβαση στα ύδατα τα μεταξύ των υδάτων, ουσιαστικά θα είχαν μία κυριαρχία πάνω στη θάλασσα και κατά συνέπεια και κυριαρχικά δικαιώματα σαν την ΑΟΖ. Άρα έχει ενδιαφέρον γιατί μερικά θαλάσσια οικόπεδα για τα οποία συζητάμε τώρα, δεν θα ήταν ιδιοκτησία της Κυπριακής Δημοκρατίας ενώ νομίζω τώρα, ειδικά τώρα που έχουμε βρει τέσσερα κοιτάσματα φυσικού αερίου, γιατί σας υπενθυμίζω ότι τότε όλοι πίστευαν, τουλάχιστον έλεγαν ότι πίστευαν ότι δεν υπάρχει απολύτως τίποτα και όλες οι ενδείξεις που είχαμε για το ότι μπορεί να υπάρχει κάτι ήταν απλώς επιχειρήματα για τους αντιπάλους του τύπου είναι μόνο για τις εκλογές που τα λέτε αυτά αλλά δεν υπάρχουν.

Άρα, εδώ υπενθυμίζω ότι το 2011 είχαμε το κοίτασμα Αφροδίτη, το 2018 είχαμε το κοίτασμα Καλύψω, το 2019 το κοίτασμα Γλαύκος και το 2022 το κοίτασμα Κρόνος. Θα ταν καλό να έχετε όλοι στο μυαλό σας τι θα είχε γίνει αν το σχέδιο Ανάν είχε εφαρμοστεί για αυτά τα κοιτάσματα, αλλά να ξέρετε το πιο πιθανό δεν θα είχατε κανένα άγχος και διάφορες NAYTEX κλπ. γιατί βέβαια όλα αυτά θα τα διαχειριζόταν μόνο το Ηνωμένο Βασίλειο και όχι η Κύπρος, ούτε η Ελλάδα με έμμεσο τρόπο, ούτε βέβαια οι εταιρείες που λειτουργούν τώρα συμμαχικά με την Κύπρο, άρα τίποτα καταλαβαίνετε την προστιθέμενη αξία που έχουμε καταφέρει να βάλουμε στην Κύπρο χάρη στην απόρριψη του σχεδίου Ανάν.

Στη σελίδα 65 στα Άρθρα 6 και 7 βλέπουμε ότι όχι μόνο η Αγγλία διατηρεί τις βάσεις της, αλλά επεκτείνεται και στα εφαπτόμενα ύδατα, είναι αυτό που εξήγησα.

Τελειώνω σε περίπτωση που αυτά δεν επαρκούν με την σελίδα 69 Άρθρο 6 ότι μετά από άδεια εβδομήντα δύο ωρών, η Τουρκία θα μπορεί να κάνει στρατιωτικές ασκήσεις στο ελληνικό μέρος της Κύπρου. Άρα αν θέλετε για να δείτε το ανάλογο είναι ακριβώς αυτό που γίνεται με τις αγγλικές ασκήσεις στην περιοχή Ακάμα. Εδώ θα είχε δικαίωμα να κάνει ασκήσεις ρουτίνας, περιγράφεται, μπορεί να πάμε ως 12 αεροσκάφη τα οποία φανταστείτε τώρα να πετάνε πάνω από το ελληνικό μέρος της υποτίθεται Ενωμένης Κυπριακής Δημοκρατίας και να κάνουν ασκήσεις.

Ρωτάω τώρα άμα κάναν τέτοιες ασκήσεις, τα αντίμετρά μας όσον αφορά την αεροπορία πότε θα λειτουργούσαν; δηλαδή θα λέγαμε όταν περνάνε από πάνω μας δεν λειτουργούν μετά όταν θα φύγουν μπορεί και να λειτουργήσουν; Αυτά ήταν γραμμένα μέσα στο σχέδιο, αλλά το καλό όπως σας είπα από την αρχή ειδικά αν εκνευριστήκατε σε μερικά σημεία που αναδείξαμε τώρα είναι ότι καταφέραμε να το ξεπεράσουν και όσοι είχαν ποντάρει στο σχέδιο γιατί δεν είναι σκακιστές αλλά ήταν πιο πολύ του χαρτιού ή του τάβλι και είχαν βάλει ακόμα και στοίχημα ότι θα περάσει το σχέδιο Ανάν δεν πέρασε.

Γιατί πολύ απλά εμείς δεν βάζουμε στοιχήματα και απλώς παλεύουμε να γίνει το πρέπον και ελπίζω ότι μ’ αυτό το podcast καταλάβετε κι εσείς ότι αυτό που απολαμβάνει η Κύπρος μας τώρα, το απολαμβάνει επειδή τότε έγινε το πρέπον το οποίο έχει ουρά και είναι αυτή που μας εξασφαλίζει και το πως παίζουμε πάνω στην ευρωπαϊκή σκακιέρα τώρα, αλλά και για το μέλλον, όχι μόνο για την Ευρώπη, όχι μόνο για την ειρήνη αλλά και για το ΝΑΤΟ.