Σπάνια συνειδητοποιούμε ότι ο εγκέφαλος είναι το μόνο ανθρώπινο όργανο που λειτουργεί και μέσω της χαράς. Δηλαδή είναι όργανο που χαίρεται και ξέρει μάλιστα τι πρέπει να κάνει για να έχει χαρά. Έτσι αποτελεί ένα σπάνιο όργανο. Και αυτή η χαρά είναι κινητήρια δύναμη για την παραγωγή ενός έργου το οποίο μάλιστα μπορεί να μοιραστεί και να προκαλέσει χαρά σε άλλους εγκεφάλους, πράγμα το οποίο προκαλεί μεταχαρά στην αρχική συμβολή. Με αυτήν την έννοια η χαρά είναι διαφορά που κάνει τη διαφορά. Κι όταν η δύναμη του εγκεφάλου είναι ενισχυμένη, τότε αυτή η χαρά είναι ικανή να παράγει ολόκληρο σύμπαν. Αυτό φαίνεται από τα μεγάλα μυθιστορήματα, αλλά και τις επιστημονικές ανακαλύψεις που διαμόρφωσαν ακόμα και την ίδια την πραγματικότητα. Έτσι αυτός ο μικρόκοσμος δημουργεί μακρόκοσμο. Αυτό το μικρό σύμπαν δημιουργεί το μεγάλο. Ο εγκέφαλος έχει τους νευρώνες ως άστρα που φωτίζουν τη νύχτα. Με αυτόν τον τρόπο ο εγκέφαλος μετασχηματίζει τον κόσμο μέσω της χαράς που έχει, για να δημιουργεί ελεύθερα την ουσία του έργου.