Εκτάκτως σε αυτό το podcast θέλουμε να αναλύσουμε το διπλωματικό επεισόδιο που αφορά την Ελλάδα και τη Λιβύη και ειδικά βέβαια τον Υπουργό Εξωτερικών. Πρώτον μπορούμε να πούμε ότι στήθηκε μια παγίδα διπλωματική εκ μέρους ενός μέρους που δεν έχει την αρμοδιότητα στη Λιβύη εναντίον του Υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδος, αλλά χαιρόμαστε πρώτον γιατί η αντιμετώπιση που είχε για αυτό το θέμα ήταν όχι μόνο ορθή, αλλά και αποτελεσματική, διότι παρόλο που προσγειώθηκε το αεροσκάφος του, δεν έγινε καμία κίνηση που θα μπορούσε να καταγραφεί με αρνητικό τρόπο, εφόσον δεν έγινε η αποβίβαση, μετά η αλλαγή προορισμού μετά από αυτό το γεγονός, παρόλο που είχε μια δυσκολία λόγω της απαγόρευσης, περνώντας μέσω του FIR της Μάλτας. Επιτεύχθηκε ο στόχος, δηλαδή ο προορισμός δεν άλλαξε παρότι ασκήθηκε αυτή η πίεση και αυτό είναι σημαντικό, διότι σημαίνει ότι η Ελλάδα, ακόμα και σε τακτικό επίπεδο και ειδικά τουλάχιστον με τον συγκεκριμένο Υπουργό Εξωτερικών, κατάφερε να αποφύγει αυτήν την παγίδα με δύο επίπεδα. Εννοώ, την πρώτη φάση με την παγίδα τη διπλωματική και τη δεύτερη με την άσκηση πίεσης και τελικά έχουμε μία επίλυση του προβλήματος, η οποία, όχι μόνο είναι αποτελεσματική, αλλά αποδεικνύει μια σταθερότητα, μια ανθεκτικότητα. Και με αυτόν τον τρόπο έρχεται να ενισχύσει όλα αυτά που έχουμε κάνει για να αντιμετωπίσουμε αυτό το θέμα που αρχικά προκάλεσε η Τουρκία, έτσι ώστε να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε μόνο από την πλευρά του Δικαίου, αλλά είμαστε ικανοί να αποφύγουμε και τις παγίδες, να δικαιωθούμε και να ενισχύσουμε τις θέσεις μας απορρίπτοντας τις προσπάθειες που κάνει ο εχθρός μας, ακόμα και με έμμεσο τρόπο.