Ήταν μόνη, τουλάχιστον αυτό νόμιζε.
Πάντα ελεύθερη, ακόμα κι ευάλωτη.
Όμως ποτέ δεν είχε πέσει στην παγίδα της ειρήνης.
Για την ελευθερία, η γνώση ήταν πηγαία.
Μάλλον είχε ζήσει πολύ κοντά σε σπαθί.
Έτσι ήξερε τι σημαίνει να παλεύεις.
Είχε μέσα της αυτό το στίγμα.
Ποτέ όμως δεν είχε μάθει για το ίχνος.
Θεωρούσε ότι το στίγμα επαρκεί.
Δεν είχε ζήσει το τέλος εκείνη την εποχή.
Μόνο μετά έμαθε την αλήθεια.
Αλλά ήδη την άκουγε, όταν εκφραζόταν.
Ακόμα και διακριτικά, άφηνε πάντα το στίγμα της.
Όλα έγιναν πιο βαθιά, όταν ανακάλυψε τα πρώτα ίχνη.
Δεν ήταν απλώς ένα στίγμα
που έμοιαζε με μία ιδιομορφία.
Ήταν πια μία μαθηματική ανωμαλία
που άλλαζε τα πάντα στο πέρασμά της
σαν μία συνάρτηση βήματος.
Δεν ήξερε ότι την άκουγε
γιατί δεν τον  έβλεπε.
Ή μάλλον δεν ήθελε ακόμα να τον δει.
Αλλά εκείνος φάνηκε.