Δεν ήταν η πρώτη φορά που συζητούσαν για την ύλη του έργου. Διαχρονικά η ύλη των κατασκευών ήταν πάντα θέμα συζήτησης, γιατί ήθελαν να υπάρχει και το στίγμα και το ίχνος. Τώρα όμως τα πράγματα ήταν διαφορετικά, γιατί το ίχνος αφορούσε άμεσα τη ζωή και το στίγμα το έργο.  Έτσι όταν έφερε την ύλη του έργου, άρχισε η διαδικασία της επεξεργασίας. Η χαρά παρέμεινε στις ψυχές τους, γιατί ήξεραν ότι θα ήταν του χεριού, αφού είχαν υπάκουο μοντέλο. Δεν είχε εμφανιστεί ακόμα η μεταχαρά, γιατί έπρεπε να συντονιστούν οι χορδές του Χρόνου και να λειτουργήσει η έννοια της συμπάθειας μουσικά. Όταν επέλεξαν τελικά τον στόχο, επικεντρώθηκαν στον τρόπο διαχείρισης των συστατικών. Η προσέγγισή τους ήταν καθαρά εμπειρική και θύμιζαν μικρές ψυχές που έπαιζαν με ένα νέο παιχνίδι, αλλά ταυτόχρονα ήταν και μεγάλες λόγω σεβασμού και αγάπης. Ήθελαν να είναι όλα τέλεια, ακόμα κι αν δεν ήξεραν ποιο μονοπάτι να επιλέξουν. Έτσι σιγά σιγά στα συστατικά προστέθηκε και ο τρόπος παραγωγής για να ζήσει η ιδιομορφία. ΄Ηταν πια έτοιμες.