Από την αρχή φάνηκε ότι το βιβλίο ήταν πολύτιμο γιατί οι αναφορές είχαν εκείνο το παράξενο χαρακτηριστικό ύφος της εποποιίας που συνδύαζε τη δύναμη με την ευγένεια χάρη στη φιλία. Έτσι φάνηκε η γενεαλογία που εξηγούσε πώς θα λειτουργούσε το μέλλον χάρη σε αυτό το παρελθόν. Αλλά και οι τίτλοι ήταν ενδεικτικοί για τα θέλω της εποχής και ειδικά σε εκείνην την περιοχή. Έτσι φάνηκε αμέσως ότι το νησί δεν ήταν το τέλος του κόσμου, αλλά η αρχή του, αφού από εκεί ξεκινούσαν όλες οι αποστολές των Ισλανδών στις σκανδιναβικές χώρες. Κανείς δεν ήξερε ότι υπήρξε τόσο μεγάλη ανάδραση μεταξύ αυτών των χωρών. Αλλά οι σάγκα έλεγαν την αλήθεια, ακόμα και με επικό τρόπο. Όσοι ήξεραν να τις διαβάζουν, έβλεπαν και την κρυφή ουσία που αποτελούσε το υπόβαθρο της ιστορίας των μύθων. Ήταν μία εποχή όπου ο μύθος και η ιστορία αποτελούσαν χορδές του Χρόνου χωρίς να υπάρχει κάποια διαφοροποίηση επί της ουσίας. Έτσι η σάγκα γίνεται το κράμα τους, χωρίς να είναι μείγμα, για να φαίνεται η ομορφιά του έργου που ξεπερνά τα όρια τα συμβατικά μιας μικρής κοινωνίας, γιατί και αυτή ανήκει στην ίδια την Ανθρωπότητα, για να γράψει το δικό της κομμάτι στους αιώνες.