Οι ήρωες με τα περίεργα ονόματα γέμιζαν το έπος με τις πράξεις που κατέγραφε μία σπάνια γλώσσα από τα βάθη των αιώνων χωρίς να δίνει καμία άλλη εξήγηση. Έπρεπε μετά κάποιος που ήθελε να καταλάβει την βαθιά ιστορία σχεδόν να την αποκρυπτογραφήσει για να νιώσει την ουσία της. Διότι ακόμα και τα γράμματα έδειχναν ότι ήταν η μνήμη μιας παλιάς προφοράς που είχε ζήσει με τον πιο έντονο τρόπο τις επιπτώσεις του έπους. Ο Ήλιος φώτιζε το πάντα για να υπάρχει ζωή. Έτσι ακόμα και ο πάγος της χώρας έμοιαζε με κρύσταλλο. Δεν ήταν μόνο διαφανής αλλά και γυμνός για να φαίνεται πιο ξεκάθαρα η ψυχή των ανθρώπων αφού αυτό ήθελε η Ανθρωπότητα. Αυτό έβλεπε μέσα στο κείμενο. Δεν ήταν μόνο φωνές ανθρώπων αλλά και πράξεις ψυχών. Κι αν δεν είχαν πια το σώμα τους εδώ και αιώνες, συνέχιζαν να ζουν περιμένοντας την Ημέρα του Κυρίου Ιησού Χριστού ανάμεσα στο κρύο του πάγου και τη ζέστη του ηφαιστείου, εκεί δηλαδή που είχε γεννηθεί το νησί του παρελθόντος για να ζήσουν οι άνθρωποι στο κέντρο του Ατλαντικού με τα περίεργα ονόματα.