Το επεισόδιο με τη μάγισσα και την προφητεία του τέλους της πείνας είναι εντυπωσιακό όχι μόνο για όλες τις λεπτομέρειες που καταγράφονται αλλά και για την απόδειξη της συνύπαρξης του παγανισμού με τον Χριστιανισμό ακόμα και πέρα της Ισλανδίας στην ίδια τη Γροιλανδία. Είναι ενδεικτικός ο τρόπος αντιμετώπισης του φαινομένου. Αφού κανείς δεν ζητά στη μάγισσα να σταματήσει την πείνα. Θέλουν να μάθουν μόνο πότε θα τελειώσει. Έτσι μία πληροφορία του μέλλοντος μπορούσε να αλλάξει και το παρόν. Αυτό ήταν εφικτό μόνο όταν υπήρχε πίστη. Και αυτή δεν ήταν εγκλωβισμένη σε μία θρησκεία. Το πιο σημαντικό ήταν να μπορεί να βοηθάει τους ανθρώπους που είχαν πραγματικά ανάγκη. Έτσι ποτέ δεν σπαταλούσε χρόνο με χαμένες υποθέσεις γιατί πάντα κοίταζε τις ψυχές. Ήξερε καλά αυτό το νοητικό σχήμα. Σπάνια οι άνθρωποι υπολόγιζαν πόσους δεν θα μπορούσαν να υποστηρίξουν επειδή απλώς είχαν σπαταλήσει χρόνο εκεί που δεν είχε νόημα. Ήταν πάντα σημαντικό το υπόβαθρο που θα δεχόταν τον σπόρο. Ήταν το πλαίσιο. Χωρίς αυτό δεν είχε νόημα το πεδίο μάχης. Και το πλαίσιο μπορούσε να έρθει από το μέλλον για να βοηθήσει το πεδίο μάχης του παρόντος. Έτσι είχε γεννηθεί η προφητεία.