Για τις ψυχές δεν άλλαζε τίποτα.
Άλλωστε τι ήταν μία χιλιετία
μπροστά στην αθανασία;
Μία στιγμή.
Κι ήθελαν να απολαύσουν στο έπακρον
αυτήν τη στιγμή.
Χωρίς να υπάρχει κανένας περιορισμός
ούτε ενδοιασμός.
Άλλωστε αυτή ήταν η ομορφιά αυτού του δεσμού
κι η ουσία της αρμονίας του.
Ήταν η ζωντανή απόλαυση της ομορφιάς των ψυχών.
Κι ήταν το ψυχικό καθήκον της ζωής.
Με τίποτα δεν ήθελαν να σταματήσει
την τεράστια προσφορά του.
Ήταν μικρά νησιά που είχαν ανακαλύψει
μία τεράστια ήπειρο.
Ποιος θα ήταν ο λόγος
να μην εξερευνήσουν κάθε μέρος
του δώρου της ζωής;
Κανένας.
Αυτό σκεφτόταν την ώρα που έγραφε.
Αυτό έγραφε την ώρα που σκεφτόταν.
Αυτό διάβαζαν την ώρα της απόλαυσης.
Αυτό απολάμβαναν την ώρα της θέας.
Δεν ήταν θέατρο, μόνο ζωή.
Μια μοναδική παράσταση
για τις ψυχές.