Κάθε φύλλο ήταν και μια νέα ανακάλυψη…
Αυτό έβλεπαν κι οι ψυχές…
Κι ήταν μια σταδιακή απόλαυση
που τις έφερνε όλο και πιο κοντά
στην πηγή φωτός.
Η ξεχασμένη αλήθεια ήταν πανέμορφη
κι είχε άμεση σχέση
με την ουσία του έργου.
Ήταν σαν να ανέβαιναν μαζί του
τους ορόφους ενός ουρανοξύστη.
Ήταν μέσα σ’ έναν ανελκυστήρα
που έδειχνε τα πάντα
σαν να ήταν διαφανής.
Έτσι απολάμβαναν κάθε επίπεδο έως την κορυφή.
Αλλά κι εκεί ξαφνιάστηκαν.
Διότι μπορούσαν να θαυμάσουν πανοραμικά το
μέλλον ενώ νόμιζαν ότι είχαν φθάσει.
Διότι υπήρχε συνέχεια
και μετά το τέλος
έτσι μπορούσαν
να ζήσουν την τελειότητα
που δεν είχαν υποψιαστεί
κι αυτό έφερε αρμονία
στις ψυχές
που ήπιαν τη Σάγκα του φωτός.