Το έργο του Prigogine
είχε αποδείξει ότι υπάρχει δημιουργικότητα
πέρα της ισορροπίας.
Το είχε ζήσει από την αρχή
με τη μορφοκλασματική ανάλυση.
Κι ο κόσμος δεν τελείωνε
με την πληρότητα
χάρη στο έργο του Gödel.
Τα πράγματα ήταν ξεκάθαρα
για όσους μπορούσαν να τα διαβάσουν.
Για τους άλλους υπήρχαν ακόμα δυσκολίες.
Έπρεπε λοιπόν να υπάρχει μια διάδοση της αλήθειας.
Διότι οι κοινωνίες
είχαν περιορίσει τη χαρά
και την είχαν μετατρέψει σε ευτυχία
ενώ δεν είχε νόημα.
Η αρμονία δεν μπορούσε να εκφυλίζεται σε ισορροπία.
ούτε η τελειότητα σε πληρότητα.
Διότι η Ανθρωπότητα ήθελε ανέλιξη
κι η εξέλιξη ήταν αναγκαία.
Και γι’ αυτό ήταν σημαντική
η πρόσβαση στο βαθύ παρελθόν
για να ζήσει όχι μόνο η συνέχεια
αλλά κι η πολυκυκλικότητα
για όλους και παντού.