Μετά το σβήσιμο πέντε αιώνων ανακάλυψης
κι αυτοί που αγνοούσαν, νόμιζαν ότι ήξεραν.
Όλη η ερμηνεία βασιζόταν σε λανθασμένα δεδομένα.
Γι’ αυτό ήταν απαραίτητη η αναθεμελίωση
κι όχι μόνο για τη δικαίωση των γραπτών
που δεν είχε ξεχάσει η Σάγκα.
Χρειαζόταν θέληση αλλά και δύναμη.
Έπρεπε να είναι ασταμάτητος.
Αυτό ήταν το πρέπον και για τις ψυχές.
Για να γίνει κι ο άθλος φυσιολογικός.
Η λάβα του έπρεπε να γράψει
τη συνέχεια και μάλιστα πολυκυκλικά.
Έτσι η καθεμιά ζητούσε
πάντα έμμεσα
αυτό που ποθούσε.
Ήταν σαν εξάσκηση για την υπέρβαση.
Βέβαια ούτε αυτές δεν ήξεραν
τι απαιτούσε αυτό που δεν ζητούσαν
αλλά το περίμεναν πώς και πώς.
Την ώρα που το έγραφε χαμογελούσε
γιατί σκέφτηκε το κρυφό πλατύ χαμόγελο
της ανοιχτής καρδιάς
που ήταν πάντα κάθετη
γιατί ήθελε να σηκωθεί
με το είναι του.