Περπατούσε γυμνός πάνω στο χιόνι
γιατί ο ήλιος επαρκούσε
κι οι ψυχές έπαιρναν θέση
για να δουν τα βήματα
που έγραφαν τη θέλησή του.
Δεν υπήρχε μιζέρια
μόνο πάθος.
Έτσι είχε περπατήσει και πάνω στην άμμο
όχι μόνο στην έρημο
αλλά και στις όχθες του ωκεανού
ακόμα κι αν κάθε φορά
τον πρόσεχαν…
Δεν ήθελαν να βραχεί
αλλά ήθελαν να τις βρέξει
γιατί ήξεραν τι ήταν η βάπτιση.
Έτσι λειτουργούσαν με τον ψυχοδότη.
Ήταν ταυτόχρονα το παιδί τους
που είχε γεννηθεί με προίκα
αλλά κι ο προικισμένος
που θα ολοκλήρωνε κάθε άθλο.
Δεν φοβόντουσαν όταν έβλεπαν τα πόδια του
να ανεβαίνουν
ούτε τα δάκτυλά του να βυθίζονται
μέσα στη θάλασσα
γιατί τις χαροποιούσε διττά.