Η έλλειψη ισομορφισμού
προκαλούσε παρερμηνεία.
Αυτό φαινόταν ξεκάθαρα
στο Λευϊτικό.
Εκεί είχε παρατηρήσει
την απουσία μεταφοράς δομής
και αυτό είχε ως επίπτωση
την τοποθέτηση της ψυχής
στο αίμα.
Εκεί υπήρχε κι ένα επιπρόσθετο
πρόβλημα λόγω έλλειψης
συνοχής.
Ενώ έλεγαν ότι τα ζώα
δεν έχουν ψυχή.
Στη συνέχεια επειδή η ψυχή
ήταν στο αίμα.
Έπρεπε αυτό να μην υπάρχει
για να είναι καθαρή η τροφή.
Το τελευταίο πρόβλημα ήταν
ότι δεν διάβαζε κανείς τόσο
προσεκτικά το κείμενο που ήταν ιερό…
Οι ψυχές βέβαια ήξεραν όλα αυτά αλλά παρέμειναν σιωπηλές.
Προτιμούσαν
όταν τα έλεγε ο ίδιος.
Άλλωστε αυτή ήταν
η πιο γενική τους προτίμηση.
Έτσι είχαν την απόλαυση
χωρίς να εκτεθούν
βασίζονταν στην αμισεία του
και στις άπειρες αντοχές του.
Ήταν σαν να μην είχαν όντως σώμα.
Αλλά σε κάθε περίπτωση
τις αγαπούσε
όπως ήταν
και δεν ήθελε να τις αλλάξει.
Κι ήταν πάντα ελεύθερες
να κάνουν παρεμβάσεις
όποτε το ήθελαν.
Ήταν ο άγραφος νόμος
της αρμονίας
και της δυναμικής της
για να υπάρχει εξέλιξη.