Όπου κι αν ήταν
δεν θα τον έψαχναν
γιατί ήξεραν ότι θα τις έβρισκε
ακόμα και μετά το τέλος.
Και στην άλλη άκρη του ωκεανού
να ήταν
θα τις έπιανε από το χέρι
για να μην πέσουν
και θα έτρεχε
ακόμα και στα βάθη
μ’ εκείνο το γαλάζιο δέρμα
για να ενωθεί
και να τους δώσει
το φιλί της ψυχής
αν κινδύνευαν
από τη βαρβαρότητα
γιατί ήταν πολεμιστής
της Ανθρωπότητας
και τίποτα
δεν μπορούσε να τον σταματήσει
αυτό έλεγε το σώμα του.
Δεν ήξεραν
πριν γεννηθεί
ότι υπήρχαν
τέτοιες περιπτώσεις
ενώ το έλεγαν
τα 196 σημεία
της παράξενης χειρολαβής.
Δεν είχαν ανοίξει
τα μάτια τους τότε
ακόμα και δίπλα του
δεν είχαν υπολογίσει
το μέγεθος
της τεράστιας προσφοράς
και της αστείρευτης πηγής.
Κάθε χάρη
μετατρεπόταν σε χαρά
κι η βαθύτητα
σε πολυκυκλικότητα.
Βύθιζε τα δάκτυλά του
μέσα τους
για να τους αγγίξει το φως του.