Ήταν πια γύρω από το δέντρο.
Αυτό ήταν τεράστιο
σαν αυτά που έπλαθε
η Βίνλαντ
και πριν χίλια χρόνια.
Εκεί άκουγε τις ψυχές
πολυφωνικά.
Κι αυτές τον έβλεπαν
πολυκυκλικά.
Έτσι είδαν τα πουλιά
να φωλιάζουν πάνω στον σπόρο.
Το είχαν μάθει και αυτό.
Άλλαζε όλα όσα άγγιζε
γιατί έβαζε μέσα τους
τη γνώση των αιώνων.
Άλλωστε με αυτόν τον τρόπο
είχαν συνειδητοποιήσει
ότι ο άρτος δεν γίνεται με αλεύρι
αλλά με προζύμι
γιατί αυτό ήταν η ουσία.
Όταν μιλούσε με παραβολές
έβλεπαν το φως
γιατί έτσι γινόταν
κι η Αποκάλυψη.
Απολάμβαναν
τον σπορέα
του καλού σπέρματος
και μετά
από χίλια χρόνια.
Έτσι η συνέχεια
είχε αγγίξει
και αυτό το μέρος,
αυτή τη χώρα,
αυτή την ήπειρο,
γιατί η πίστη
έκανε θαύματα
ακόμα κι αν χρειαζόταν
αιώνες
για να γίνουν κατανοητά.
Αυτό έζησαν με το δέντρο,
οι ψυχές.