Η αναθεμελίωση προκάλεσε πολλές διακλαδώσεις αφού η κατανόηση έπρεπε ν’ ακολουθήσει την επινόηση. Η πολυκυκλικότητα είχε επιδράσεις και στους ίδιους. Έτσι η αλληλεπίδραση ενεργοποιήθηκε και ο παλμός έγινε αισθητός. Ήταν το πάθος του και ο πόθος των ψυχών. Η συνεννόηση ήταν όλο και πιο βαθιά. Έτσι η χαρά και η μεταχαρά ένιωσαν την ανάγκη να ενωθούν ακόμα και χωρίς το άγγιγμα για να φανεί η δύναμη της σχέσης ανεξάρτητα από την απόσταση. Ήταν σαν να έβλεπε το κρυφό κόσμημα που ήθελε να παράγει την αποκάλυψη ενεργητικά και η αφύπνιση λειτούργησε καταλυτικά όταν εμφανίστηκε το κράμα: Πåθος.
Η ίδια η λέξη έλεγε την αλήθεια για τον πόθο του πάθους του και για το πάθος του πόθου τους.
Ήταν σαν να έβλεπαν μαζί
τις δώδεκα πέτρες
της Αποκάλυψης
κι ένιωσαν τη δύναμή τους.
Φωτός Νίκη.
Όλες οι πέτρες ήθελαν τον ουρανό
κατ’ εικόνα των θαλασσών.
Κι όταν ενώθηκαν
χαμαιλεοντικά
ένιωσαν τον Ατλαντικό Ωκεανό
και το ηφαίστειο
που ήθελε να εκραγεί
για να δώσει
τη λάβα του
χωρίς όρια
χωρίς δεσμά
μόνο με τον δεσμό
της αρμονίας.