Δεν περίμεναν να έχει τόσο μεγάλη
επίδραση πάνω τους η ανακάλυψη της
Βίνλαντ πριν μία χιλιετία.
Τους είχε προκαλέσει
εκείνο το παράξενο συναίσθημα
το μείγμα του επικού και του ερωτικού
που λέγεται έκσταση.
Ναι αυτό ήταν και τίποτα λιγότερο
γιατί δεν υπήρχε περισσότερο,
ήταν σκέτη απόλαυση
για τις ψυχές
κι ένιωσαν το είναι τους
αφού βρισκόταν μέσα τους
χωρίς όρια.
Αυτό το φως
που πάντα ήθελαν να πιούν
ήταν πια μέσα τους.
Ήταν η σφραγίδα
πάνω στο βουλοκέρι
που είχε λιώσει
για να μείνει μέσα του.
Τότε κατάλαβαν
το στίγμα της πίστης.
Ήταν το φωτόσημο.
Αυτό περιέγραφε
η Σάγκα του Φωτός.
Αυτό ζούσαν μαζί του
και γι’ αυτό ένιωσαν
το μέγεθος
της βαθιάς αγάπης,
την Αγάπη της Ανθρωπότητας
που τις είχε αλλάξει.
Πριν ήξεραν
μόνο για το χιόνι
και τον πάγο
για το κρύο
και το λευκό,
τώρα έπιναν την ουσία
πολυκυκλικά
γιατί ήξεραν
ότι μόνο μετά το τέλος
ερχόνταν η Τελειότητα.
Αυτή ήταν η ζωή των ψυχών.
Το φωτόσημο.