Χρειάζονται χρόνια για ν’ αντιληφθεί κανείς ότι γεννιέται εγκλωβισμένος σε μία κοινωνία. Και μόνο με την αφύπνιση συνειδητοποιεί ότι αυτή η κοινωνία είναι μόνο ένας περιορισμός. Ακόμα και τα ταξίδια τον βάζουν εκτός ορίων και καταλαβαίνει το αυθαίρετο των αρχών των κοινωνιών. Έτσι αρχίζει, αν τα καταφέρει να απεγκλωβιστεί, να ανακαλύπτει τις αξίες της Ανθρωπότητας. Αλλά όλο αυτό είναι μόνο η αλλαγή φάσης. Για να ζήσει την αλλαγή κύκλου πρέπει να υπάρχει εκτός εποχής. Αλλιώς είναι και πάλι εγκλωβισμένος στην επικαιρότητα. Μόνο που και αυτή είναι μία μόδα χωρίς βάθος που συνεχώς πεθαίνει χωρίς να προλάβει να ζήσει πραγματικά. Όλοι καταλαβαίνουν τις διακοπές. Αλλά πιστεύουν ότι είναι απλώς μία παύση της καθημερινότητας, Όμως για τις εξαιρέσεις δεν υπάρχει καθημερινότητα γιατί κάθε μέρα είναι και μία προσφορά. Η καθημερινή προσφορά δεν είναι καθημερινότητα αλλά γιορτή. Οι ημέρες εορτών δεν ανήκουν στο έτος αλλά στον Χρόνο. Αλλά ποιος το βλέπει; Ακόμα κι αυτοί που βλέπουν ότι δεν σχετίζονται με την καθημερινότητα δεν αντιλαμβάνονται ότι λειτουργούν πολυκυκλικά κι ότι έχουν άμεση σχέση με τις προηγούμενες χρονιές αλλά και με τις επόμενες. Αυτό είχε δείξει στις ψυχές και τότε τελείωσε η ύπαρξή τους για να γεννηθεί η ζωή τους. Γι’ αυτόν τον λόγο ήταν της μαιευτικής, για τη ζωή των ψυχών.